Shh... shh... cala, cala...! Nom lho contes a naide, pro fai um tempo atráis toleei... entre o lusco e fusco da flôr de tempo... e há! Embora as rúas falam de soidade de neve, de rolas e de cheiro a escuros escritos que naide quer ler. E passarám as estaçóms, adiante e atrais, e inque tudo troque, tudo voltará a ser rem.

Soam tambores de opio, graves coma susurros de centos de lóstregos bicando a estrelas que durmem de día... chegam a mim a seguidos de longos silenzos... e ao final da estrada, numha pequena estaçóm, um premio convirtido num chisco máis de raçóm...


Brigado, Simon...