Non há deus. Non há libertade. O único certo que tenho embora é umha copa de johnnie walker - cola, um paquete de tabaco de liar, papel, mailos meus dedos pra facer todo posíbel (inque só sexa mediante verbas).
Agardo non ter que ver-vos no inferno.
Erguendo escuras nubes

Embora sim. Embora volta a folha. Golpea com forza de novo o meu senso em tudo ser. Por sete caminhos chegarei de novo a isse paraísso guiado pelas estrelas, á cibdade santa. Clávanse-me milleiros de alfinetes nas costas, erguendo até o meu derradeiro cavelo.
Precisso entrar urxentemente na túa natureza de tectónicos sentimentos... olhar-me nos teus olhos largo e tendido, empapar abuntantemente os meus beizos na túa pel, escoita-la túa cristalina voz ao meu caróm, saborea-la tua língoa de marmelo tam lentamente que tódolos reloxios se cansem e digam basta...